Vroeger keek ik Afghaans nieuws op tv, maar dat doe ik eigenlijk al lang niet meer. Ik kijk wel RTL Boulevard of DWDD soms. Ik volg vooral wat er gebeurt via Snapchat en Facebook en Instagram. Bijvoorbeeld die acties van #prayforparis of #prayforbeirut op Instagram, de headlines volg ik zo wel. Twitter was vroeger hip maar is echt dood in Nederland. Dat deed ik vroeger maar al lang niet meer. Insta is nu hip.

Ik volg meisjes met hoofddoek om inspiratie op te doen, hoe ik mijn stijl mooi kan brengen. Als we het op Instagram goed kunnen vinden, dan voegen we elkaar toe op Snapchat. Dat is persoonlijker, dan leer je elkaar kennen. Ik heb mijn beste vriendinnen over de hele wereld, in New Jersey, Engeland, en Bahrain. We Facetimen ook en sturen elkaar cadeautjes. Ik volg ook beroemdheden.

Mijn zussen en broers en ik: we kijken de hele-tijd naar Bollywood films. Het is echt niet ‘real life’ zeg maar: in het echte leven gaan ook niet ineens 40 mensen achter je aan dansen midden in een verhaal. Het zijn aparte verhalen die zich veel afspelen in India en Pakistan. De films doen me aan Afghanistan denken omdat we toen ook al keken.

Een dag later moest ik op gesprek met de manager komen en die zei dat ze geen werk-hijab hebben. Ik kreeg echt een brok in mijn keel en zei: ‘Moet ik dan gaan?’ Ze zeiden ‘Ja, ga maar.’ Terwijl ik weg liep, hoorde ik mijn manager zeggen: ‘Husna heeft ontslag genomen.’ Dat was echt niet zo. Ik was juist aan het sparen voor een abaya [een lange zwarte jurk met lange mouwen, red.], alsof ik ooit mijn baan kwijt zou willen! Nu werk ik bij de Jumbo en daar kan ik het gelukkig goed met iedereen vinden.

Ja, ik ga zeker stemmen! Waarschijnlijk op Beweging DENK. Tunahan Kuzu is wel een voorbeeld voor mij, Sylvana Simons ook. Ik zag ze op Facebook en was meteen geïnspireerd. Het is echt niet zo dat zij zich attacked voelen door alle Nederlanders hoor, het is meer zo dat ze dat kleine groepje dat racistisch is willen bestrijden. Arnoud van Doorn van de Partij van de Eenheid doet dat ook. Voor diversiteit en eenheid, dat we vluchtelingen moeten helpen. Een partij die ideeën bedenkt om goede mensen bij elkaar te brengen en niet over een kam te scheren. Dat spreekt me aan.

Van die mensen die zeggen ‘AZC, weg ermee’, dat is toch heel erg? Want ik heb geleerd bij geschiedenis: in de Eerste en Tweede Wereldoorlog waren er ook heel veel vluchtelingen, en waren wij als Nederlanders zo verwelkomend. Nu is iedereen bang voor oorlog. Die mensen vluchten voor hun leven en zoeken een land, waar ze veilig kunnen wonen. Ze willen lang niet allemaal voor altijd blijven. Waarom kunnen we dat nu niet goed opvangen?

Ik wil zelf ook wel de politiek in, misschien na mijn bachelor. Want politiek is jouw toekomst. Wat zij beslissen, is wat mij te wachten staat. Dat is echt heel belangrijk voor mij.

Mijn ouders zijn mijn idolen, maar dat is standaard, hè? Ik ben super fan van Ruba Zai, @hijabhills op Instagram. De eerste Afghaans-Nederlandse fashion en beauty blogger, die met YouTube en Insta begon. Zij heeft mij geïnspireerd een hoofddoek te gaan dragen. ‘Bring modesty from East to West’, weet je wel. Ze geeft tips over hoe je je hijab kunt dragen maar ook banentips, enzo.

Mijn vader en broer zeiden ook tegen mij toen ik besloot een hoofddoek te gaan dragen: ‘Moet je dat nou wel doen? Je kan hem ook af doen, want het is hier geen Afghanistan. Het is hier moeilijker met een hoofddoek.’ Ruba laat zien: je kunt prima een moslima zijn, en gewoon Nederlandse, met een leuk leventje. Mensen zeggen dat het moeilijker is te leven met een hoofddoek, dat deuren dan voor je sluiten. Zij is living proof: dat dat moeilijk zou zijn, is nep. Ik ben altijd vrolijk, als je als persoon open en vrolijk bent, dan reageren mensen gewoon goed.

Politiek volg ik niet, alleen wat ik op het journaal zie. Mijn vrienden hebben het er totaal niet over, we zijn meer bezig met wat er om ons heen gebeurt in Maastricht. Ik heb ook nog geen stemrecht.

Als ik straks mag stemmen, ga ik me er meer in verdiepen. Op internet uitzoeken hoe het allemaal precies zit. Maar dat is pas na de volgende verkiezingen, nu zou ik echt niet weten wat ik zou stemmen.

Ik vind het wel belangrijk dat de politiek er voor iedereen is: niet alleen voor jongeren maar ook voor de ouderen en de natuur. We moeten niet alleen voor onszelf opkomen.

Mijn favoriete band is The Red Hot Chili Peppers. Zelf heb ik ook zes jaar lang iedere dag zoveel mogelijk gedrumd, maar nu heb ik een drum-out: ik doe het niet meer. Op een dag was het gewoon ‘op’, ik was leeg.

Naar musea ga ik alleen op vakantie. Moderne kunst vind ik tof, schilderijen waar écht veel in te zien is, waar veel gebeurt, waar je over kan nadenken. Zelf maak ik met acrylstiften tekeningen op de skatebaan, een soort van kleine graffiti.

Ik ben nu Pogingen iets van het leven te maken, het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83 1/4 jaar aan het lezen. Erg grappig, tot de tiende pagina. Het gaat over een man in een bejaardenhuis die nog iets van zijn leven probeert te maken, maar hij kan eigenlijk alleen bingo.

De komende jaren ga ik niet naar school toe. Ik ben begonnen op het vwo, maar dat heb ik om zeep geholpen. Vorig jaar heb ik nog even een opleiding bij Defensie gedaan. Na twee weken hebben mijn ouders me opgehaald: het ging niet meer. Ik ging voor het avontuur en de afwisseling. Nu ben ik erachter gekomen dat ik dat niet wil. Omdat ik nog leerplichtig was, heb ik een andere opleiding gezocht. Ik heb de opleiding detailhandel in één jaar afgemaakt en heb nu een diploma.

Mijn mentor raadde me aan om een cursus ondernemen te doen. Dat heb ik afgelopen zomer gedaan. Ik ben nu bezig om mijn eigen bedrijf op te starten. Veel series en films moeten uit Amerika komen en dat is lastig en duur, met de webshop die ik wil beginnen wordt dat makkelijker. Elke maandag ga ik naar cursus en ik leer er heel veel. Laatst heb ik me ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Dat bedrijf gaat er komen! Maar komend jaar doe ik het even wat rustiger, omdat er best zware tijden aankomen.

In het begin was het lastig. Mijn ouders zaten er best mee. Op mijn twaalfde begon ik er al over tegen mijn moeder, maar die vond dat ik te jong was. Ze zei: ‘We praten over een jaar wel verder.’ Een jaar geleden ben ik hysterisch naar beneden gelopen en zei ik tegen mijn ouders dat het echt niet meer ging. Via de huisarts en de psycholoog zijn we toen aan de slag gegaan.

Ze begrijpen me hier beter dan in Groningen. Daar had ik het echt niet durven te vertellen. ‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’, zeggen ze in het Noorden. Zeeland is meer open. Op school heb ik het voor de hele klas verteld. Ik had een presentatie gemaakt, maar die heb ik uiteindelijk niet gebruikt. De meesten hadden het wel verwacht. Sommige leraren noemen me nog bij mijn meisjesnaam, maar de klas verbetert het dan iedere keer. Als mijn ouders pissig zijn, dan roepen ze soms per ongeluk mijn meisjesnaam.

Mijn stem verraadt me vaak. En in winkels was het ook vaak confronterend omdat ik daar mijn ID moest laten zien. Nu heb ik gelukkig een nieuwe waarop ik als man sta. Als de operatie geweest is, wil ik het minder publiek hebben. Solliciteren wordt dan ook makkelijker; ik kan dan zelf bepalen of ik over mijn transitie vertel.

Toen ik jonger was, kreeg ik van mijn ouders een Mickey Mouse-boek waaruit ik Engels kon leren. Daarna leerde ik het van televisie: ik las de ondertiteling gewoon niet meer.  Toen ik op de middelbare school voor het eerst Engels kreeg, vond ik het meteen al veel te makkelijk. Ik kijk veel Engelse series, via Netflix of illegaal via Popcorn Time. Boeken lees ik meestal ook in het Engels. Ik was verslaafd aan Engelse detectives. Toen ik mezelf inschreef bij de Kamer van Koophandel heb ik een prachtig boek gekocht van de serie Sherlock. Ik ben er erg blij mee!

Nederland voelt niet als thuis. Nu is het prima, maar ik zal mezelf nooit een Zeeuw noemen. Een Groninger zal ik altijd een beetje blijven. Zodra het kan, ben ik weg uit Nederland. Ik wil naar Engeland. Ik ken het land uit de series en ik vind het gaaf. Londen lijkt me niets, daar zijn zoveel toeristen. Maar misschien in een dorpje in de buurt. Of ik ga bij Cardiff wonen, daar ga ik volgend jaar met mijn vriend voor het eerst naar toe op vakantie.

Ik vind de verkiezingen in Amerika nogal komisch. Ik volg het Amerikaanse nieuws via de Volkskrant-nieuwsbrief. Of via Facebook. Omdat ik veel Amerikaanse vrienden heb, zie ik daar veel langskomen, maar achter hun posts zit vaak een meninkje verscholen. Bernie Sanders is echt mijn held. Nu hij is teruggetreden hoop ik eigenlijk dat Obama nog langer kan blijven zitten: misschien kunnen ze wel een truc verzinnen. Dat lijkt me een betere optie dan de twee die er nu aankomen. Als Trump het wordt, gaat de wereld er sowieso aan. Dat eindigt niet goed.

Met Nederlandse politiek houd ik me niet bezig. De enige van wie ik veel hoor zijn Rutte of Wilders, maar Wilders doet vaak gek. Politiek is een ver-van-mijn-bed-show. Als ik in maart voor het eerst mag stemmen, weet ik eerlijk gezegd niet of ik wel ga. Thuis praten we weinig over politiek. Het komt niet echt in de buurt. Je merkt hier in Zeeuws-Vlaanderen wel dat er veel vluchtelingen zijn. Vlakbij Terneuzen worden ze opgevangen bijvoorbeeld. De bushokjes daar bij de winkels zitten vol met vluchtelingen. Dan tellen ze hun geld en hebben ze meer dan ik in twee maanden verdien. Ik snap dat die mensen weg willen uit hun eigen land en dat ze ook moeten leven, maar het hoeft niet ten koste van ons.

Als ik thuiskom van school ga ik altijd eerst even op social media. Ik gebruik Instagram, Snapchat en WhatsApp het meest. Dan heb ik ook nog Facebook, maar dat vind ik het minst leuk. Ik vind Snapchat het leukst, omdat het een-op-een kan. Op Facebook heb je veel vrienden, maar de meeste spreek je niet meer. Instagram vind ik ook leuk, maar Instagram Stories vind ik heel stom. Dat is gewoon een soort Snapchat. Ze doen dit om geld te verdienen, dat vind ik heel erg onzinnig.

Ik check elke dag NU.nl via de app op mijn telefoon. Als ik iets interessants tegenkom, zoek ik het verder op, maar ik lees zelden de krant. Op Facebook zie ik weleens nieuws voorbijkomen, maar dat is meestal nieuws wat onder het hoofdnieuws zit. Dat is meestal minder interessant. Meer achtergrondinformatie. Ik blijf hangen bij grote nieuwsberichten, zoals recent de aardbeving in Italië.

Racisme vind ik ook belangrijk. Ik weet niet zo goed waarom. Ik heb bij Engelse les met een vriendin een presentatie gegeven over Zwarte Piet. Zwarte Piet hoeft van mij niet weg, want ik vond het vroeger ook leuk, maar hij mag wel veranderd worden. We hadden voor de presentatie een foto gevonden van een man in een Zwarte Pieten-pak met zijn eigen haar en roetvegen op zijn gezicht. Zonder lippenstift en kroeshaar, dat was een goed beeld.

Ik volg de politiek een beetje, vooral tijdens verkiezingen. Helaas word ik vijf dagen na de verkiezingen achttien jaar, anders was ik wel gaan stemmen. Ik vind het dom als mensen niet gaan stemmen. Iedereen heeft toch wel een mening wie wel of niet goed is? Als je niet stemt, gun je diegene die je niet goed vindt meer kansen om groter te worden of meer macht te krijgen. Ik had waarschijnlijk op D66 of de PvdA gestemd. Als ik echt niet kan beslissen, stem ik voor Partij voor de Dieren. Dan worden die misschien groter en ik ben het wel eens met een aantal thema’s, zoals het eten van biologisch vlees.

Over tien jaar ben ik afgestudeerd, waarschijnlijk iets met informatica, en heb ik hopelijk een baan. Als ik in Nederland blijf wonen, blijf ik in Amsterdam. Daar ben ik geboren. Ik wil ook nog graag naar Japan, lekker eten en Tokyo lijkt me heel gaaf.

Ik heb eerst alle partijen bekeken en gedacht: welke partij past het best bij mij en in wat voor maatschappij zou ik het liefst willen leven? Toen ben ik bij D66 uitgekomen. Zij gaan echt af op het vertrouwen in mensen. Ik geloof dat mensen erg veel kunnen en dat je je dit uit mensen kunt halen. Dat gebeurt te weinig op dit moment.

In de raadszaal is iedereen boven de 40. In de jeugdraad zijn er wel jongere mensen betrokken, maar niet zozeer bij politiek. Meer met wat de jongeren aan het doen zijn. Het is leuk om op straat de jongeren te spreken en te horen wat zij belangrijk vinden, hoe zij tegen dingen aankijken. Dat is vaak wel anders dan hoe je er vanuit je vergaderkamertje tegenaan kijkt.

Ik wil burgers betrekken bij de politiek, vooral de jeugd. Dat is heel moeilijk, want als je in de politiek zit en je hebt gesprekken met mensen in de politiek, dan voer je op een ander niveau gesprekken dan op straat. Het opleidingsniveau in de politiek en de mensen rondom de politiek is veel hoger dan het gemiddelde opleidingsniveau. Daar moeten we echt wat mee: mensen op het mbo worden totaal niet gehoord. Alleen in hun stemgedrag. Er wordt niet met ze gecommuniceerd over wat zij willen, wat zij belangrijk vinden. Ik denk dat zij vergeten worden.

Ik kom uit een redelijk hoogopgeleide familie, maar ik behandel iedereen hetzelfde en zij mij ook. Ik merk wel, wanneer ik spreek met jongeren op straat, dat ik soms woorden gebruik die zij totaal niet begrijpen. Dan moet ik even switchen naar hun taalgebruik.

Ik denk dat politiek een groot taboe is. Als ik praat met mensen over politiek, dan worden ze vaak heel terughoudend. Zo van: dat wil ik niet met andere mensen delen. Of als ze een mening hebben die afwijkt van de standaard of een extreme mening hebben, dat ze dat niet durven te zeggen of bijvoorbeeld alleen online durven te uiten. Dat merk je ook op social media.

Ik denk dat, als mensen eerlijker zouden zijn, je het er dan met elkaar over kunt hebben en je tot betere oplossingen kunt komen.

Of ik ooit de landelijke politiek in zou willen? Zeg nooit nooit, maar het is wel heel belastend werk. Ik weet nog niet of ik dat aan zou kunnen. Maar als ik daar de persoon voor zou zijn en ik zou de rest van het land daarmee een dienst bewijzen, dan zou ik dat wel doen.

Toen ik klein was woonden we in Opeinde, een klein dorpje hier een paar kilometer vanaf. Daar heb ik hele goede herinneringen aan; het was daar veel gezelliger dan hier. Dit is meer een stad. Je kan hier door de hoofdstraat lopen en niemand tegenkomen, maar daar kende je gewoon iedereen. Dat was toch een ander gevoel. Misschien zou ik nog weleens terug willen gaan naar Opeinde.

Een gap year is denk ik niet weggelegd voor mij. Ik denk niet dat dingen voor mij hier duidelijker door worden. Ik spreek vrijwel vloeiend Engels, dat hoef ik bijvoorbeeld niet te verbeteren. Ik denk veel na over de toekomst en kijk bij veel dingen of het mij verder helpt. Dat is mijn insteek met alles.

Bij EYP verdiept men zich veel meer en dat is een groot verschil met mijn klasgenoten. Sommigen weten bijvoorbeeld niet wat Molenbeek is en kijken liever een tv-serie tijdens het achtuurjournaal. Die betrokkenheid mis ik soms wel. Ik vind dat je je in de Nederlandse maatschappij en het buitenland moet verdiepen. We hebben het dan tijdens geschiedenis over het stenen tijdperk, maar dat is zo lang geleden. De Brexit, de vluchtelingen en de Amerikaanse verkiezingen, dat is belangrijk! Dat gebeurt nú.

Daarom zou ik nooit op Geert Wilders stemmen. Aboutaleb kan door zijn achtergrond wel meer openstaan voor anderen. Dat maakt hem een betere politicus, vind ik. Zijn oordeel is daardoor realistischer. Dat vind ik heel erg fijn aan hem.

Donald Trump kan dit absoluut niet. Dat hij überhaupt een kans maakt is een schande. Wanneer iemand de VS wilt vertegenwoordigen is kennis over de wereld een voorwaarde. Hoe kan je dan België een stad noemen? Of een muur om Mexico bouwen die zij zogenaamd zelf moeten betalen? Dat mensen hier serieus op stemmen vind ik bijna niet te bevatten.

Ik zat een tijdje op Instagram, maar dit heb ik verwijderd. Ik werd gek van al die selfies. Ik ben toch geen toerist? Facebook is genoeg om iets te delen. Veel leeftijdsgenoten vinden het zo belangrijk hoeveel volgers en likes ze hebben. Daar geef ik minder om. Nu overweeg ik om Snapchat te nemen. Al mijn vrienden hebben dat. Het is grappig dat het na vijf seconden verdwijnt. Dat je beeld erbij hebt maakt het veel persoonlijker dan WhatsApp.

Televisie kijk ik eigenlijk weinig. Vaak wel DWDD, het journaal en RTL Late Night met mijn ouders. Humberto doet dat heel goed. Ik kijk vooral veel via YouTube. Daar heb ik een abonnement op een aantal kanalen.